Drugim preparatem autologicznym pozyskiwanym z krwi jest fibryna bogatopłytkowa I-PRF (Injectable Platelet Rich Fibrin). Jest to białko, które nie ulega rozpuszczeniu. Wytrąca się z osocza w procesie krzepnięcia krwi. Dzięki niej może utworzyć się skrzep w miejscu uszkodzenia, ponieważ fibryna stanowi jego rusztowanie, zapewnia naturalną, trójwymiarową sieć, uruchamiając procesy naprawcze. Fibryna bogatopłytkowa jest otrzymywana bez pomocy zewnętrznych aktywatorów. Zabieg z jej udziałem prowadzi do stopniowego wydzielania czynników wzrostu, co potęguje efekt terapeutyczny.
W medycynie estetycznej wykorzystywana jest fibryna bogatopłytkowa, która zawiera płytki krwi (osiadają one na jej włóknach w czasie odwirowywania pobranej próbki krwi), a tym samym czynniki wzrostu. W macierzy fibrynowej obecne są też komórki macierzyste i białe krwinki. Włókna fibryny wraz z płytkami krwi tworzą trójwymiarową strukturę. Dzięki temu substancje aktywne są z niej uwalniane stopniowo. Ma to przełożenie nie tylko na sam efekt, ale przede wszystkim na czas jego utrzymywania się procesy naprawy tkanek, bo komórki mezenchymalne bardzo silnie stymulują procesy regeneracji, tj. tzw. autologiczną odnowę komórkową. Fibrynę można porównać do autogennej matrycy, która stymuluje gojenie i wzrost tkanek miękkich. Z wieloletnich badań wybitnego eksperta w dziedzinie czynników wzrostu, prof. Josepha Choukrouna z Nicei wynika, że metoda ta cechuje się jeszcze lepszą skutecznością w porównaniu z osoczem bogatopłytkowym. Różnica pomiędzy fibryną a osoczem bogatopłytkowym jest zasadnicza – powolne uwalnianie czynników wzrostu z płytek krwi podczas terapii fibryną bogatopłytkową (i-PRF) zapewnia znacznie lepsze efekty niż ich nagłe uwolnienie, jak to ma miejsce w mezoterapii. Do otrzymania fibryny bogatopłytkowej nie potrzebujemy żadnych dodatkowych substancji chemicznych.